Αχ, αυτοί οι άνδρες οι Αθηναίοι
πόσο ζηλόφθονοι υπήρξαν
στα χρόνια του Πεισίστρατου …

Από το αστυνομικό δελτίο
ας πούμε,
μαθαίνουμε για την δολοφονία
με κοφτερό σπαθί
της άπιστης Ισμήνης
από τον τυφλωμένο από ζήλεια
σύζυγό της,
τον Τυδέα.

Αλλά κι αυτός πάλι ο εραστής της,
γυμνός όπως τον γέννησε η μάνα του
γλιστράει από το κάντρο του κορινθιακού αμφορέα
σαν κυνηγημένος σκύλος
αφήνοντας έκθετη, χωρίς αιδώ,
την τρομαγμένη ερωμένη του.

Συνηθισμένα ερωτικά δράματα,
θα μου πείτε.
Απλώς η νομοθεσία
για την τιμωρία των μοιχών
δεν πρέπει κάποτε
να αναθεωρηθεί
επί το δημοκρατικότερον;

Έτσι δεν είναι,
κύριε Κλεισθένη;